Dit is het vervolg op mijn boek Donderkat. Ben je niet op zoek naar Donderkat, maar naar informatie over mij, kijk dan hier.

Donderkat wordt in stukjes op het net geplaatst terwijl ik het schrijf. Als het af is, maak ik er een boek van.
Let op: ik maak er een boek van. Je mag het lezen, doorsturen aan je vrienden, uitprinten en bewaren voor mijn part, maar wat je er niet mee mag doen is: boek van maken en verkopen. Ik moet ook ergens van leven, nietwaar?
Elke maandag, woensdag en vrijdag zet ik er een nieuw stukje bij; meestal 's nachts.
Veel plezier ermee!

maandag 18 juni 2012

Een gebrek aan boomtoppen

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE

Even keken Gaby en ik elkaar aan.
Wat moesten we nou? We konden haar toch niet in haar eentje op die houthakkers af laten gaan?
Gaby zuchtte moedeloos en keek naar de arm, waar ze niet mee zwieren kon.
'Ik red Kwetter wel,' zei ik uitgeblust. 'Nou... woeii dan maar...' Ik greep ook een liaan en zwierde in de richting van de houthakkers.
Het zou niet makkelijk worden, zag ik al snel, om hun kamp te naderen. Want wij gingen altijd door de boomtoppen, en in de buurt van het kamp waren er geen boomtoppen. De houthakkers hadden alles omgehakt wat binnen handbereik stond, en nu waren ze begonnen aan de bomen verderop. Ze maakten de boomstammen met lange touwen vast aan een bulldozer, waar een draaiding op stond. Het draaiding rolde het touw op, trok zo de boomstam naar het kamp en dan tilde de bulldozer hem op een vrachtwagen, die klaarstond om te vertrekken. Naar de kozijnenfabriek of zo.
Houthakkers, draaiding, bulldozer, vrachtwagen; tot zover alles duidelijk. Maar... waar was Kwetter?
Ik zat in een boom aan de rand van de, inmiddels behoorlijk grote, open plek en ik speurde het hele kamp af. Geen Kwetter. Zat ze misschien op of onder of in de mjamburgermachine? Ach nee, hoe zou ze daar moeten komen? De open plek was zo groot dat je onmogelijk ongezien naar het kamp toe kon sluipen.
Het duurde een hele poos voordat ik haar zag.
Terwijl ze eigenlijk vlakbij zat.
Ze zat op de domste, gevaarlijkste plaats die ze had kunnen verzinnen (afgezien van: tussen de draaiende mjamburgermessen).
Ze zat in een boomtop, goed verstopt tussen de blaadjes. Net als ik. Maar haar boom, in tegenstelling tot de mijne, stond een beetje te wankelen. Want hij werd op datzelfde ogenblik door een houthakker omgezaagd.
'Kwetter! Idioot! Weet je dan niet meer hoe Gaby haar arm heeft gebroken!?' wilde ik roepen.
Maar dat riep ik niet.
Ik deed alleen maar zachtjes 'Iep!'
Kwetter hoorde me wel, want ze gaf me een knipoog en legde haar vinger tegen haar lippen. Ze wees naar mij en maakte een paar draaiende gebaren met haar vingers. Ik krabde op mijn hoofd. Geen idee wat ze bedoelde.
En ze kreeg geen kans het nog eens uit te leggen, want op dat moment stortte haar boom onder woest gekraak op de grond en ik verloor haar uit het oog.


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE

Geen opmerkingen:

Een reactie posten