BEGIN / VORIGE / VOLGENDE
Maar het was niet véél beweging. Ze staken alleen maar hun vingers uit om te wijzen naar de laatste paar kratten uit de vrachtwagen, die op dit moment het dorp in werden gedragen.
De generaal keek als een kleuter die een ijsje mag.
Hij sloeg Snoet op zijn schouders. 'Haha! Ik wist wel, dat ik op je kon rekenen! Je bent een vriend, Snoet. Een echte vriend! Mannen! Breng bier voor onze vriend! Veel bier! En neem zelf ook wat.'
Nu kwamen de mannen pas echt in beweging. Dit was het soort bevelen waar ze van hielden, dat was duidelijk. In looppas verdween de hele meute naar het dorp.
De generaal staarde hen ontroerd na. 'Prachtkerels,' mompelde hij. 'Ze doen alles wat ik van ze vraag. Alles.' Hij nam nog een slok uit zijn fles, veegde zijn mond af aan de mouw van zijn uniform en liet een keiharde boer.
Laat mama het maar niet horen, dacht ik
'He? Wat?' vroeg de generaal afwezig.
Nu pas realiseerde ik me dat ik het hardop gezegd had. Of nou ja, niet echt hardop, daar was ik nog te slapjes voor. Het was meer een soort versterkt fluisteren geweest. Maar kennelijk hard genoeg om gehoord te worden door de generaal.
'Wat zei je?' herhaalde die bars.
'Niks.'
'Lieg niet tegen me,' brulde de generaal. 'Of ik laat je doodschieten!'
Ik haalde mijn schouders op. De generaal had al twee mensen dood laten schieten in tien minuten, en dat had geen enkel gevolg gehad.
Hij vond het niet leuk dat ik mijn schouders ophaalde.
'Oh, vind je dat niet erg?' herhaalde hij dreigend. 'Mannen! Wie van jullie...'hij keek om zich heen. Zijn mannen waren nergens te zien. Die waren nog bier aan het halen.
'Dan doe ik het zelf,' gromde hij en hij trok zijn pistool.
'Hoho,' zei Snoet, 'dat kan ik niet toestaan.'
'Oh? En waarom wel niet?'
'U heeft hem nog niet gekocht, generaal. Ik heb allerlei kosten gemaakt. Ik heb hem op een boot van Amerika naar hier gebracht. Twintig dagen. In de dubbele wand van een container. Dat kost wat, hoor, zo'n dubbele wand! En dan nog beschuit en water voor twintig dagen. Nee, eerst betalen, zeg ik. Dan pas is hij van u. Dan kunt u zo veel gaten in 'm schieten als u maar wilt.'
'Ik zei al, wat moet ik met dat scharminkel? Ik heb kinderen genoeg hier.'
'Wat u ermee moet? Doodschieten natuurlijk. Dat wou u toch?'
'Oh ja. Nou, zeg het maar. Wat kost-ie?'
BEGIN / VORIGE / VOLGENDE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten