De Dienst Onderhoud is opgeheven

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


We moesten wel drie uur oefenen voordat Leeghwater tevreden was. Eerst moesten we ademhalings-oefeningen doen, daarna moesten we spelen dat we konijntjes waren, daarna dat we gebakken eieren waren, daarna moesten we op de grond gaan liggen met onze ogen dicht en denken aan de ergste pijn die we ooit gehad hadden, en weet ik veel wat me nog meer moesten doen.
Ik vond het allemaal wel grappig, maar mama vond het verschrikkelijk.
Uiteindelijk was de kapitein tevreden, en we strompelden kreunend achter hem aan naar de hal met gevonden voorwerpen. Dat was een klein half uurtje lopen, volgens de kapitein, maar het werd een nogal groot half uurtje want als je strompelt ga je minder snel.
Onderweg keek ik goed om me heen.
Het schip zag er verlaten en troosteloos uit.
Het hele schip was zwart geverfd, om te beginnen, en dan nog niet eens glanzend zwart. Een dof, verweerd zwart was het, als een zwart t-shirt dat net een keer te vaak gewassen is. De lucht was grijs en somber en daar werd het allemaal ook niet gezelliger van. Een regen zo fijn als nevel trok in vlagen over het dek.
Af en toe zagen we in de verte een matroos die haastig over het dek ging, met zijn schouders hoog opgetrokken en zijn hoofd gebogen. Nooit waren er eens twéé matrozen, of drie, die gezellig met elkaar liepen te kletsen.
'Alles aan boord gaat zoveel mogelijk automatisch,' legde de kapitein uit. 'Machines zijn duur, maar matrozen zijn duurder. Ik heb alleen matrozen nodig om de machines te bedienen.'
'En te onderhouden,' zei mama. 'Aan de dienst Onderhoud heb ik geen goede herinneringen.'
'De dienst Reparatie, bedoel je,' verbeterde Leeghwater haar. 'Ik mag het geen Onderhoud noemen. Dat staat ergens in het contract als je die machines koopt, in hele kleine lettertjes. Heeft geloof ik te maken met de reclame die ze maken: Onze Machines Gaan Nooit Stuk, Uw Dienst Onderhoud Kunt U Wel Opheffen.'
'Dan staak zeker ook in het contract dat je een machine nooit 'stuk' mag noemen?'
'Klopt. Je moet zeggen: die machine draait niet op zijn optimale capaciteit. U heeft er kijk op, hoor.'
'Mijn man heeft bij een bank gewerkt.'
Terwijl mama met de kapitein babbelde, keek ik goed om me heen. Tussen het kreunen en strompelen door. Maar ik zag niet wat ik zocht. Nergens een glimpsje oranje.

De hal met gevonden voorwerpen was immens groot. Dat had ik ook wel verwacht. Er moest immers een hele onderzeeër in passen. Maar wat ik niet had verwacht, was dat de Tsaar Peter in een hoekje lag. Een hoek van de hal waar met grote letters 'Onderzeeërs' boven stond. Er lag er nog eentje naast, een kleinere.
In een andere hoek lagen zeemijnen (Mama's ogen begonnen te glanzen) en in weer een andere vissersbootjes. Er was een grote stapel containers, een kleine stapel schatkisten.
En in het midden van de hal...
'Dit méén je niet!' riep mama verontwaardigd.


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE