BEGIN / VORIGE / VOLGENDE
Intussen sprak Leeghwater zijn matrozen toe: 'Mannen! Jullie vragen je misschien af waarom ik onze hele lading in zee gooi. Welnu, dat was om jullie te waarschuwen. Een beruchte terrorist, de Donderkat, heeft een grote bom geplaatst in de afdeling Gevonden Voorwerpen. Zij wil ons prachtige schip opblazen. Maar jullie, de matrozen, wil ze laten gaan. Dus jullie mogen van haar allemaal in een reddingsboot stappen.'
'We hebben heel geen reddingsboten,' riep een matroos.
'Dat dacht ik ook,' zei Leeghwater. 'Maar de Donderkat wees mij erop dat er meer dan genoeg reddingsboten lagen in de afdeling Gevonden Voorwerpen. Die zouden jullie kunnen gebruiken.
Dat zouden jullie kunnen doen... Maar dat gaan jullie niet doen. Oh nee. Jullie gaan iets heel anders doen. Jullie gaan de Donderkat grijpen. Daar! Daar staat ze, daar achteraan! Samen met haar dochter! Grijp ze!'
'Rennen, mama!' riep ik.
'Rennen?' antwoordde mama kalm. 'Dat is een goed idee, lieverd, en ik zou het heel graag doen. Maar ik doe het niet. Want het gaat al niet meer. Omdat vijf grote matrozen mij hebben vastgepakt. Zie je?'
Ja, ik zag het. Tien grote sterke matrozenhanden tilden mama van de grond.
Ik zag het niet alleen, ik voelde het ook. Maar dat kwam omdat tien grote sterke matrozenhanden ook mij vastgrepen en van de grond af tilden.
We werden naar kapitein Leegwater gebracht.
Die stond ons handenwrijvend op te wachten. In zijn ogen was het duistere vuur weer helemaal terug.
'Kapitein,' zei mama, 'ik eis een verklaring. We hadden een afspraak.'
'Mevrouw,' antwoordde de kapitein, 'u was zo dom om een afspraak te maken met een gevaarlijke gek. En die tellen niet.'
'U bént helemaal geen gevaarlijke gek,' zei mama streng.
'Oh jawel,' sprak de kapitein met raspende stem. 'Ik ben een gevaarlijke gek die doet of hij normaal is. En dat zijn de gevaarlijkste! Mwoehahaha!'
'Maar...' piepte ik, 'heel dat zielige verhaal over uw schulden, en dat u steeds grotere boten moest kopen en daardoor steeds meer schulden maakte... was dat dan helemaal verzonnen?'
'Nee hoor,' giechelde de kapitein. 'Dat was de waarheid. De zuivere waarheid, van A tot Z. Zielig voor mij, he? Zó zielig dat je er gek van zou kunnen worden. En dat heb ik gedaan. En hoe! Ik ben volkomen van het pad af. Rijp voor het huisje. In het begin deed ik alleen maar alsof. Maar alle werkelijk grote toneelspelers vergeten vroeg of laat het verschil tussen toneelspel en werkelijkheid.'
'Echt waar?' Mama haalde haar wenkbrauwen op. 'Ik dacht dat alleen amateurs overkwam.'
Leeghwater leek op te zwellen tot hij twee keer zo groot was. 'Wat?' brieste hij. 'Amateur? Noemt u mij een amateur, mevrouw?'
'Nou en of. Een prutser van jewelste, dat bent u. U zou aan de greep van Dogger kunnen ontsnappen, maar u doet het niet. Omdat u zo nodig moet doen of u gek bent. Uw rol gaat met u op de loop, en dat loopt altijd slecht af.'
Leeghwater zette grote ogen op, alsof hij verbaasd was en verdrietig tegelijk. 'Had ik kunnen ontsnappen?' vroeg hij met trillende stem. 'Maar doe ik het niet?' Even leek het of hij in tranen uit zou barsten. Toen brandde het duistere vuur weer los en hij bulderde: 'Mwoehahaha! Niets weet u, niets! Ik zal ontsnappen. Kijk maar!'
Zijn wijsvinger wees priemend naar de grijze hemel.
BEGIN / VORIGE / VOLGENDE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten