Dit is het vervolg op mijn boek Donderkat. Ben je niet op zoek naar Donderkat, maar naar informatie over mij, kijk dan hier.

Donderkat wordt in stukjes op het net geplaatst terwijl ik het schrijf. Als het af is, maak ik er een boek van.
Let op: ik maak er een boek van. Je mag het lezen, doorsturen aan je vrienden, uitprinten en bewaren voor mijn part, maar wat je er niet mee mag doen is: boek van maken en verkopen. Ik moet ook ergens van leven, nietwaar?
Elke maandag, woensdag en vrijdag zet ik er een nieuw stukje bij; meestal 's nachts.
Veel plezier ermee!

maandag 19 november 2012

Ik babbel er op los

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


'Ja, jongedame,' zei Michael, 'gebruik jij je hersentjes maar eens.' Kwetter giechelde alsof hij iets leuks had gezegd of zo. Ik zweer je dat ik nooit verliefd ga worden. Ze zeggen dat het iets heel moois moet wezen, maar als je uit verliefdheid de flauwe pesterijtjes van mijn broer leuk gaat vinden dan kán het niet goed voor je zijn.
'Puh,' deed ik. 'Ik heb toevallig meer hersentjes in mijn kleine teen dan jij in je hele hoofd.'
'Oh ja? Wie heeft deze vuiligheid dan...'
'Makkelijk zat. Het is olie, ja? En wie, van alle gewetenloze schurken die papa kent, is de grote olie-baas?'
'Meneer Cockel,' zei Michael.
'Inderdaad. Dus die is het. Simpel zat.'
'Dat snapt ik niet,' zei Kwetter. 'Olie is toch heel duur spul? Waarom gooit meneer Cockel het dan op de grond? Zo kunt hij het toch niet meer verkopen?'
'Ja inderdaad,' knikte Michael. 'Goeie vraag Kwetter! Zo zie je maar weer, Gaby, het leven is helaas nooit 'simpel zat'. Bedankt voor het meedoen, tot nooit meer ziens, we gaan naar onze volgende kandidaat. En de volgende kandidaat is de heer Papa. Zeg het maar pap, wie heeft dit gedaan?'
'Meneer Cockel, natuurlijk,' glimlachte papa.
'Ja maar... waarom ligt het dan op de grond?'
'Leg jij hem dat maar eens uit, Gaby. Dan ziet hij dat zijn kleine zusje het ook snapt, als ze maar eventjes nadenkt.'
'Dat is niet eerlijk,' protesteerde Kwetter. 'Gaby is wel kleiner, maar ze is veel slimmer dan Michael!' Daar keek ik van op. Ik bedoel, ik wist natuurlijk wel dat het zo was, maar dat Kwetter het ondanks haar verliefdheid ook had gemerkt, dat had ik niet verwacht. Puntje voor Kwetter.
Helaas moest ik nu wel iets uitleggen waar ik geen flauw benul van had. Ik begon maar gewoon een beetje te babbelen, in de hoop dat het uiteindelijk ergens op zou slaan. Soms werkt dat, soms niet; het is in elk geval beter dan niets.
'Nou kijk, dat zit zo namelijk, eh, olie is wel duur, maar het is heel moeilijk op te ruimen, dus laten liggen is goedkoper dan opruimen. Ja toch?' Papa knikte. Dat gaf mij goede moed, en ik ging vrolijk verder: 'En er komt hier nogal wat olie op de grond terecht. Dat komt doordat... eh... de Zuid- Mallotiërs heel bijgelovig zijn en eh.. ze offeren het aan... hun... god...' Ik viel stil omdat aan papa's gezicht duidelijk te zien was dat ik pure onzin stond te verkondigen. 'Mmmmmmaar het komt vooral door meneer Cockel,' verbeterde ik snel. 'Die is zo gierig dat eh, eh, als er ergens een lek is in de olieleiding, dan repareert hij het niet.'
'Bijna goed,' zei papa. 'Hij repareert de boel natuurlijk wel, als er echt veel olie weglekt. Hij kijkt gewoon wat er duurder is: repareren of weg laten lekken. Lekken zou altijd duurder zijn, als hij zijn rommel netjes op zou ruimen. Maar dat doet hij dus niet.'
'Inderdaad,' zei Willem. 'De mensen hier kunnen geen eten meer verbouwen, en ze worden ziek van de giftige olie. Kortom, die Cockel is een boef, en het wordt hoog tijd dat er hiert eens het een en ander wordt opgeblazen. Ik zou zeggen, mevrouw de Donderkat: zet hem op!'


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE

Geen opmerkingen:

Een reactie posten