Goedkoper dan torpedo's

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


Jamal verbleekte.
Met grote ogen van schrik keek hij naar papa. Hij wist maar al te goed wat het betekent als iemand zijn hand in zijn binnenzak steekt, midden in een gevecht. Het betekent: binnenkort gebeurt er iets nieuws binnen dit gevecht. Iets met een mes. Of met een pistool. Waarschijnlijk een pistool, en dat wil zeggen dat jij de klos bent. Behalve als het jouw hand is, die daar in die binnenzak verdwijnt. Onwillekeurig bewoog Jamal met zijn handen. Alsof hij hoopte dat hij zou ontdekken: hee verrek, het is mijn hand daar in die binnenzak.
Maar nee, dikke pech: zijn handen zaten gewoon waar ze altijd zaten, aan het uiteinde van zijn armen. Hij keek naar papa's hand alsof het een slang was.
Hij wist zo vreselijk zeker dat papa een pistool zou trekken om hem dood te schieten, dat het even duurde voordat hij zag dat papa iets heel anders tevoorschijn haalde.
Een grote, dikke stapel bankbiljetten.
'Voor jou,' zei papa. 'Zie het maar als een schadevergoeding voor alle ongemakken.'
Jamal's ogen werden nog twee keer zo groot, maar nu van blije verbijstering. Dolgelukkig pakte hij het geld van papa aan, en daarna stak hij een lang verhaal af waarin wij allen het woord Paapa konden onderscheiden (en af en toe een Maikool, voor de afwisseling).
Hij verdeelde het geld zorgvuldig over zijn broekzakken, pakte papa's rechterhand met beide handen beet, en schudde hem alsof zijn leven ervan afhing.
Papa probeerde te glimlachen, maar zijn gezicht zag eruit alsof hij net een hele zure citroen had opgegeten.
'Ik haat dit,' mompelde hij. 'Jongens, jongens, wat vind ik het vervelend om iemands vriendschap te moeten kopen. Ik ben wel blij dat het altijd weer werkt, hoor, en in noodsituaties heeft het al meer dan eens mijn leven gered – maar vriendschap zou niet te koop moeten zijn. En al helemaal niet voor twintigduizend ballen.' Hij keek ons aan. 'Twintigduizend,' herhaalde hij. 'Zoveel zat er in dat stapeltje. Daar koop je nog niet eens één torpedo voor. Vrienden zijn goedkoper dan torpedo's, wisten jullie dat? In wat voor wereld leven wij? Hoe kunnen wij ons thuis voelen in een wereld waar torpedo's waardevoller zijn dan vrienden?'
'Ik begrijp wat je bedoelt, schat,' zei mama troostend. 'Maar aan de andere kant, stel je eens voor dat wij in een wereld leefden waar torpedo's makkelijker te krijgen zijn dan vrienden. Zou je dat willen? Dat iedereen voortdurend ruzie heeft met mekaar, en makkelijk aan torpedo's kan komen? Lijkt je dat een gelukkige combinatie?'
'Eh... nee,' zei papa. 'Als je het zo zegt, ja, nee, dan begrijp ik wel wat je bedoelt, geloof ik... nee, torpedo's en ruzie, dat is geen goeie combinatie inderdaad.'
'En al dit gebabbel over torpedo's,' ging mama onbekommerd verder, 'doet mij ergens aan denken.'
'Aha,' zei papa. 'Jij wilt zeker weten of ik de Tsaar Peter heb teruggevonden?'
'Inderdaad.'
'Wil ik eigenlijk ook wel weten', zei Michael.
Ik ook, knikte ik.
'Nou,' zei papa, 'dan zal ik dat jullie eens vlot vertellen.'


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE