Blijf nou maar gewoon van dat touwtje af

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


Kwetter was de eerste die het zag.
'Wat is die touwtje?' vroeg ze.
'Ik zie niet precies welk touwtje je bedoelt,' reageerde mama, 'want we hebben er vrij veel hier aan boord – dat heb je met zeilboten – hoewel jij de zaken heel wat eenvoudiger gemaakt hebt toen je het zeil liet wegwaaien. Daar zaten nog aardig wat touwtjes aan vast. Dat doet me er trouwens aan denken dat ik je nadrukkelijk wil vragen om dat touwtje niet los te knopen. Welk touwtje het ook is. Gewoon afblijven, goed? Anders valt de boot waarschijnlijk in twee stukken uit elkaar. Of zo iets.'
'Ik bedoelt niet een touwtje in de boot,' zei Kwetter een beetje gekwetst, 'ik bedoelt deze touwtje buiten de boot.'
'Maakt me niet uit,' zei mama. 'Gewoon afblijven met je vingers.'
'Laat eens kijken, Kwetter?' zei ik.
Samen bogen we ons over de rand van de boot. Ik zag al snel wat Kwetter bedoelde: vlak onder de waterlijn liep, langs de zijkant van ons bootje, een dikke plastic kabel. Het ding stond vrij strak, en het liep door naar de achterkant van onze boot. Aan de voorkant en de andere zijkant was geen spoortje van de kabel te bekennen.
'Ik geloof niet dat dat ding bij onze boot hoort,' zei ik.
'Blijf er toch maar vanaf,' herhaalde mama met het gezicht van iemand die heel tevreden is met haar eigen engelen-geduld.
'Oooh,' zei Kwetter, 'nou ziet ik het! Het is geen touwtje, het is een net! Kijkt maar, er zit allemaal andere touwtjes aan vast!'
Mama en ik leunden over de rand.
'Grutjes,' zei mama, 'je hebt gelijk! Weet je wat dat betekent?'
'Ik ben bang van wel,' knikte ik. 'Volgens mij betekent het, dat we niet langer hoeven te zoeken naar de Engel des Doods. We hebben ze gevonden, of liever gezegd, zij hebben ons gevonden.'
'Bijna goed,' zei mama, 'behalve dan dat ze ons niet gevonden hebben. Ze hebben ons gevángen. En “gevangen” klinkt een stuk erger dan “gevonden”, vinden jullie niet?'
Kwetter en ik knikten, met zure gezichten.
'Kunt wij dat net niet eventjes opblazen?' vroeg Kwetter hoopvol.
'Dat gaan we niet doen,' sprak mama op een toon die geen tegenspraak duldde. 'Ten eerste omdat de bommen bij papa aan boord liggen, en ten tweede omdat “gevangen” wel erg klinkt, maar het niet is. Want de bemanning van de Engel wéét niet dat ze ons gevangen hebben. En wij weten het wel. Wij hebben dus meer kennis van de situatie dan de tegenstander. En elke wetenschapper weet: kennis is macht, dus méér kennis is méér macht. Haha! We hebben ze al zo goed als te pakken!'
Kwetter en ik keken elkaar aan. Helemaal overtuigd waren we niet.


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE