Dit is het vervolg op mijn boek Donderkat. Ben je niet op zoek naar Donderkat, maar naar informatie over mij, kijk dan hier.

Donderkat wordt in stukjes op het net geplaatst terwijl ik het schrijf. Als het af is, maak ik er een boek van.
Let op: ik maak er een boek van. Je mag het lezen, doorsturen aan je vrienden, uitprinten en bewaren voor mijn part, maar wat je er niet mee mag doen is: boek van maken en verkopen. Ik moet ook ergens van leven, nietwaar?
Elke maandag, woensdag en vrijdag zet ik er een nieuw stukje bij; meestal 's nachts.
Veel plezier ermee!

maandag 30 januari 2012

Relatief rustig en veilig

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


Vanuit een hoge boom zaten we naar het gebergte te kijken. Kwetter zag het meteen: er was een hap uit de bergwand genomen. Een klein hapje maar; een gaatje niet groter dan je vuist. Zo leek het, maar in het gat verscheen een graafmachine zo klein als je duimnagel.
Dus.
Er zwermde een groepje minuscule mensjes rond het graafmachientje. Ze waren druk bezig, maar we konden niet zien met wat.
We konden het wel raden. Want toen de mensjes en het machientje weer verdwenen waren klonk er een knal en plotseling was het gat weer ietsje groter. Rotsblokken stortten van de bergwand. Een paar bleven er liggen in het gat en al snel kwam de graafmachine weer, om ze naar beneden te duwen.
'Waarom maakt zij de bergen stuk?' vroeg Kwetter ongerust. 'Heeft de bergen iets verkeerd gedaan?'
'Integendeel,' zei mijn vader ernstig. 'De bergen hebben juist iets goeds gedaan. Ze hebben ons beschermd. Ons, en heel Boegoe-Boegoe. Het leven hier is rustig en veilig, en dat komt door...'
'Er zit een Boegoenese Boomleeuw achter je, pap,' zei ik.
'Ja, heel grappig. Het leven is hier rustig en veilig doordat...'
'Was geen grapje,' zei ik.
'Brul,' zei de boomleeuw. 'Brul brul.'
'Help help,' reageerde papa, 'een Boegoenese boomleeuw, help help.'
Zie je wel, dacht ik, maar ik zei het niet. Ten eerste omdat dat sneu zou zijn voor papa en ten tweede omdat ik al mijn adem nodig had bij het vluchten. Als een boomleeuw je te pakken krijgt ben je zo goed als dood. Gelukkig krijgt-ie je meestal niet te pakken. Hij kan supergoed klimmen en heel ver springen, maar aan lianen zwieren kan hij niet. En wij wel.
Dus.
Als je een boomleeuw ziet, moet je drie dingen doen: liaan zoeken, wegzwieren en tong uitsteken van neh neh neh-neh neh.
Doe dit trouwens wel in de goede volgorde! Niet als eerste de tong uitsteken, want dan pakt-ie je. Ook niet proberen weg te zwieren vóórdat je een liaan gevonden hebt. Geloof me: dat werkt niet.
Weet je dat ook weer.
Mama, papa, Gaby en ik zwierden ons haastig in veiligheid.
Kwetter niet.
Kwetter bleef staan, stak haar tong uit en deed neh neh neh-neh neh.
'Verkeerde volgorde,' riep ik nog, maar het was al te laat.


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE

Geen opmerkingen:

Een reactie posten