De regel die telt

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


'Die is ontsnapt,' wilde ik roepen, maar halverwege sloeg Miguel een hand voor mijn mond, zodat het klonk als 'die is ontsmbll', en Miguel zei haastig: 'Ontvoerd, inderdaad. We hebben hem meegenomen naar, eh, een geheime plek. Eh... buiten ons hoofdkwartier. Dus eh, enneh, nou ja, we laten hem gaan als u nu die bommen onklaar maakt.'
Mama was even in de war. Ik weet niet wat haar plan was, maar het idee dat Michael ontvoerd was gooide duidelijk een fikse lading roet in het eten.
'Breng hem hier,' zei ze zwakjes.
'Nee,' zei de veldmaarschalk.
'Anders blaas ik ons allemaal op, hoor!'
'Ach mens,' snauwde Dogger, 'dat doe je toch niet. Want je dochter is er bij. En dat oranje rotkind ook. Geef je nou maar gewoon over.'
Mama zuchtte diep.
Met hangend hoofd friemelde ze wat aan het zwarte doosje en stak het in haar zak.
'Hier met dat ding,' snauwde Dogger. Ze gaf het hem. Hij barstte uit in een akelig gelach: 'Bwahahaha! De Donderkat is verslagen! Eindelijk!Hahaaa! Ja, dat valt even tegen, he? Mevrouw de internationale super-terrorist? Dat komt ervan, als je altijd maar braaf en fatsoenlijk blijft! Wie in zijn hart geen mensen pijn wil doen, of mensen dood wil maken, moet niet met de grote jongens mee willen spelen. Met jongens zoals ik, die het echte grote geld verdienen. Aan het echte grote geld kleeft altijd bloed, mevrouwtje! Ik vind dat niet erg. Ik vind het jammer hoor, begrijp me niet verkeerd, en ik zou heus wel willen dat het niet zo was. Maar ach, ik heb ermee leren leven. En u niet. Daarom zal ik het altijd winnen van mensen zoals u. Miguel, beste vriend, wil je mij een plezier doen?'
'Maar natuurlijk, meneer Dogger. Krijg ik dan mijn tien miljoen?'
'Die krijg je. Als dat mens daar dood is. Schiet!'
'Laten jullie dan mijn kinderen gaan?' vroeg mama.
Daar moest Dogger heel hard om lachen. 'Kostelijk!' riep hij. 'Werkelijk verrukkelijk! U hebt er niets van begrepen, he? U denkt dat ik de dingen eerlijk doe, dat ik speel volgens de regels, zoals u. Maar wie volgens de regels speelt, verliest. Dat is de enige echte regel, de regel die telt: de beste valsspeler wint! En dat ben ik. Miguel! Schiet!'
'Het spijt me, dame,' zei Miguel. 'Oh nee, wacht, het spijt me helemaal niet. U heeft mijn hele hoofdkwartier naar de verdoemenis geholpen! Dat vind ik niet echt aardig... nee, ik ga dit met heel veel plezier doen!'
Hij richtte zijn pistool op haar...
en...
pang!


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE