Verschillende soorten aardolie

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


En inderdaad, daar gingen we. Mama trapte het gaspedaal diep in en we gingen langzaam vooruit.
Eh... langzaam?
Wat nou weer?
'Hm,' zei mama. 'Let op, jongens. Dit is heel leerzaam. Je hebt verschillende soorten aardolie. Soms is het heel vloeibaar spul, dat zonder moeite de grond uit spuit. Soms zit het verstopt in keihard gesteente, en dan moet je het er met allerlei giftige chemicaliën uithalen. En soms is het een dikke, stugge, kleverige drab. Zoals nu. Kijk maar eens naar de wielen.'
Ik deed het raampje open en keek naar de wielen.
Ze zaten vast in een laag plakkerig zwart spul. Ze draaiden wel, maar het ging heel erg langzaam. In lange, dikke draden bleef de smerigheid aan onze banden hangen.
De tanks, die ons achtervolgden, hadden er ook last van, maar niet zoveel als wij. Ze kwamen dichter en dichterbij.
'Kan dat raampje weer dicht?' vroeg Michael. 'Het stinkt hier werkelijk af-schu-we-lijk.'
Daar had hij gelijk in, en ik deed het raampje weer dicht. Niet dat het iets hielp, hoor. De stank was overal; er was niet aan te ontsnappen.
'Ik voelt een beetje raar in mijn hoofd,' klaagde Kwetter.
Jamal zat glazig voor zich uit te staren, met een vaag glimlachje op zijn gezicht.
'Etherische gassen,' legde mama uit. 'Zitten ook in sommige soorten lijm. Je kunt... er... bewusteloos... van...'
Op dat moment schoot de wagen opeens vooruit. Kennelijk hadden we de kleverigheid achter ons gelaten.
Door de schok werden we weer klaarwakker. Behalve Jamal, maar die glimlachte zo tevreden dat we hem nog maar even bewusteloos lieten.
Het was maar goed dat mama weer helemaal wakker was, want ze had al haar aandacht nodig bij het sturen.
We waren dan wel uit de drab, maar we waren nog lang niet uit de olie. De plas waar we nu doorheen reden was er één van het glibberige, vloeibare soort en dat is óók weer niet makkelijk. Onze wielen zaten weliswaar niet langer vast, maar nu hadden ze juist het tegenovergestelde probleem: ze hadden bijna geen grip meer op de grond en we slipten en gleden alle kanten op.
'Oh verhip,' vloekte mama terwijl we drie keer om onze eigen as heen tolden.
'Ik ben een beetje misselijk,' klaagde Michael.
'Dat hoeft jij niet te vertellen, hoor,' zei Kwetter. 'Dat weet wij wel. Want jij heeft net heel erg hard overgegeven, daar ziet wij dat aan. Weet jij, wat jij is? Jij is zielig! Jij moet getroost worden. Ik gaat jou kuffelen!'
Hoofdschuddend keek ik het aan. Ik hoop echt dat ik nooit, nooit, nooit verliefd word. Het moet heel aardig zijn, hoor, als je de films en de boeken moet geloven, maar als verliefdheid je zo dol kan maken dat je wil gaan knuffelen met iemand die net over zijn eigen broek heen heeft zitten braken – nee, dan hoeft het voor mij niet.
Intussen had mama de auto weer in bedwang gekregen en we reden weer min of meer rechtuit.
Helaas waren we geen drie keer in de rondte gedraaid, maar drie-en-een-half keer. Wat wil zeggen dat we nu recht op de tanks af reden.


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE