De briljante meneer Clusjes

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


Op het scherm tikte hij een plaatje tevoorschijn. Het plaatje van een computer.
'Jullie raden nooit wat dit is,' grijnsde hij.
'Dat bent een computer,' zei Kwetter. 'Dat ziet ik zelfs nog wel, en ik komt uit de binnenlanden van Boegoe-Boegoe!'
Papa's grijns veranderde in een frons. Hij had niet verwacht dat we het zo makkelijk zouden raden. 'Eh, een computer, inderdaad. Maar kijk eens naar die kleur!' (Een lelijk soort grijs-bruin) 'En die vorm!' (Een hoekige, rechte doos) 'En vergelijk dat nou eens met mijn mooie HAL-computer!'
'Ja, die van jou is wel mooier, inderdaad,' gaf Gaby grif toe.
'En dat is alleen nog maar de buitenkant,' ging papa enthousiast verder. 'Maar de échte revolutie, die zat hem in het binnenwerk. In de programma's. De HAL-programma's zijn veel makkelijker en prettiger te bedienen dan alle andere programma's. Alle andere computerprogramma's hebben de ideeën van meneer Clusjes nageaapt. Omdat hij de beste is.'
'Dus nu werkt alle computers hetzelfde?'
'Ja, ongeveer wel,' gaf papa toe. 'Maar die van Clusjes zijn beter.'
'Wat is er dan beter aan?' wilde Gaby weten.
Dit ging helemaal mis. Die stomme meiden snapten er niks van. Verrassing verrassing – meiden en computers, dat wordt natuurlijk nooit wat.
'HAL-computers zijn gewoon de beste, okee?' kwam ik papa te hulp. 'Iedereen vindt dat. Iedereen zegt dat.'
Kwetter keek me aan alsof ze een jong hondje was. Ze leek diep onder de indruk van mijn woorden. 'Dan moet die meneer Clusjes wel heel knap wezen,' knikte ze. 'Dat snapt zelfs ik nog wel. En ik komt uit de binnenlanden van Boegoe-Boegoe.'
Mijn zusje trok haar ogen scheel en wees met haar vinger in haar mond. Dat betekende zoveel als: Gaaah! Ik moet hiervan kotsen! Kwetter geeft mijn broer altijd gelijk, alleen maar omdat ze verliefd op hem is!
Tja, Gaby... Dat is misschien wel zo, maar... Geeft Kwetter mij altijd gelijk, omdat ze verliefd is, of gaat het andersom? Is ze verliefd om dat ik altijd gelijk heb? Hmmm? Denk daar maar eens over na, zusje-lief!
'Maar dat is nog niet alles,' zei papa. 'Hier, kijk maar eens naar mijn telefoon! Vroeger was een telefoon een ding om mee te bellen. Maar moet je nou eens kijken, wat die geniale meneer Clusjes ervan gemaakt heeft! Hij heeft er een heuse computer van gemaakt! Is het niet briljant? Je moet er maar opkomen, he?'
'En kijk hier eens,' zei mama. Ze stak een kleine, platte computer omhoog, ongeveer zo groot als een boek. 'Vroeger,' vertelde mama, 'waren boeken gemaakt van papier. Als je een boek wilde lezen, moest je het kopen en in de kast zetten. Mensen hadden grote, stoffige boekenkasten met honderden boeken erin. Soms duizenden. Maar toen kwam meneer Clusjes. “Al die boeken,” zei hij tegen zichzelf, “in al die boekenkasten, dat is toch echt een probleem. Wat zou ik daar nou eens op kunnen verzinnen?” Zijn oplossing was, zoals al zijn gedachten, geniaal. Je raadt nooit wat hij deed.'
Gaby en Kwetter keken elkaar aan en haalden hun schouders op.
'Hij maakte er een computer van!' juichte mama. 'Daar passen wel tienduizend boeken in. Meer dan je ooit kunt lezen! En je hoeft nooit meer boeken te kopen, want je kunt ze gewoon gratis van het internet halen.'
'Ik dacht dat er op het internet niks gratis was?' vroeg Gaby stekelig. 'Hoe...'
'Maar dat is nog niet alles,' viel papa haar in de rede. Je raadt nooit wat die briljante meneer Clusjes heeft gedaan met zoiets simpels, alledaags als een bril. Nou, raad eens?'


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE