Respect voor de feiten!

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


'Je wilt toch niet zeggen, dat hij daar een computer van gemaakt heeft?' vroeg Gaby.
'Dat wil ik wél zeggen, mijn lieve kind. Dat is nou precies wat ik wil zeggen. Is het niet geniaal? Is het niet buitengewoon briljant?'
'Hoe past een computer nou in een bril? Dat kan toch helemaal niet?'
'Dat is nou juist het geniale,' straalde mama. 'Iedereen snapt onmiddellijk dat het niet kan, een computer in een bril stoppen. Maar meneer Clusjes heeft maling aan wat er wel kan en wat niet. Daar denkt hij niet eens over na. Hij vraagt zich alleen maar af: zou het niet geweldig zijn, als ik een computer-bril kon maken? En als het antwoord daarop “ja” is – en dat is het – dan maakt hij die bril gewoon! Als ik in magie zou geloven – maar dat doe ik niet, want ik ben een wetenschapper en alleen al het gelóóf in magie heeft invloed op de resultaten – dan zou ik denken, dat hij een tovenaar was.'
'Bent dat niet gevaarlijk?' vroeg Kwetter bezorgd. 'Brillen bent toch gemaakt om doorheen te kijken? Als je er een computer van maakt, kunt je er niet meer doorheen kijken, toch?'
'Jawel hoor,' zei papa. 'Dat kan best. Je kunt er gewoon doorheen kijken. Dat doe je natuurlijk niet, want je wilt veel te graag op je prachtige nieuwe bril-computer kijken, maar het kan wel. Dus het is best wel gevaarlijk, maar niet veel gevaarlijker dan een telefoon. Er zijn immers ook mensen, die op hun telefoon gaan zitten computeren terwijl ze achter het stuur van een rijdende auto zitten.'
'Niet waar,' zei Gaby. 'Zo dom zijn mensen niet.'
'Ho. Wacht even. Hier moet ik, als wetenschapper, even iets zeggen,' kondigde mama aan. 'Namelijk dat we altijd respect moeten hebben voor de feiten. Feiten, Gaby, feiten! Feiten zijn de bouwstenen van de menselijke kennis. Als we geen respect hebben voor de feiten, dondert de hele wereld in elkaar. Dus ik wil jou nooit meer iets horen zeggen, dat regelrecht in tegenspraak is met de keiharde feiten. Feiten die vierduizend jaar geleden al werden waargenomen, en die nog steeds worden waargenomen, en die in al die tijd niet één keer veranderd zijn.'
Gaby kon het niet helemaal meer volgen.
'Mama bedoelt: zo dom zijn mensen wél,' legde ik uit.
'Precies,' knikte mama. 'Zo dom zijn ze altijd al geweest. Vroeger hadden ze nog geen auto's en geen mobiele telefoons, maar als ze die hadden gehad, reken maar dat ze dan zouden computeren achter het stuur! En dat doen ze nu dus ook. Ze doen spelletjes en sturen elkaar geinige berichtjes over niks, terwijl ze eigenlijk op de weg zouden moeten letten.'
'Krijgt je daar geen ongelukken van?' vroeg Kwetter.
'Nou en of je daar ongelukken van krijgt!' zei papa. 'De ene botsing na de andere. Fietsers, egeltjes, moeders met kinderwagens, niets of niemand is meer veilig in de buurt van een auto. Opletten in het verkeer was altijd al belangrijk, maar nu is het echte een slachthuis geworden op de weg. De snelwegen liggen bezaaid met autowrakken. Wrakken die vroeger bestuurd werden door idioten, die dachten dat ze wel even een berichtje konden intikken terwijl ze stuurden met hun ellebogen. Trouwens ook veel wrakken die bestuurd werden door verstandige, verantwoordelijke mensen, en die vervolgens tóch nog te pletter werden gebeukt door die computerende imbecielen.'
'En dat is allemaal de schuld van meneer Clusjes!' riep Gaby verontwaardigd.
'Tuurlijk niet,' zei ik. 'Clusjes wil alleen mooie computers maken. Hij kon toch ook niet weten dat de mensen er zulke domme dingen mee zouden doen?'
'Maar de feiten...' begon Gaby.
Mama onderbrak haar op gerust stellende toon: 'Trouwens, meneer Clusjes heeft al aangekondigd dat hij het probleem van die auto-ongelukken op gaat lossen. De hele wereld wacht in spanning af, wat voor iets briljants hij nú weer zal verzinnen.'
'Pffft,' deed Gaby. 'Dat is toch niet moeilijk te raden?'


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE