Dit is het vervolg op mijn boek Donderkat. Ben je niet op zoek naar Donderkat, maar naar informatie over mij, kijk dan hier.

Donderkat wordt in stukjes op het net geplaatst terwijl ik het schrijf. Als het af is, maak ik er een boek van.
Let op: ik maak er een boek van. Je mag het lezen, doorsturen aan je vrienden, uitprinten en bewaren voor mijn part, maar wat je er niet mee mag doen is: boek van maken en verkopen. Ik moet ook ergens van leven, nietwaar?
Elke maandag, woensdag en vrijdag zet ik er een nieuw stukje bij; meestal 's nachts.
Veel plezier ermee!

vrijdag 12 oktober 2012

Gevoel tegen verstand

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


Michael en ik keken elkaar aan. Wat een onsympathiek boekwerkje was dit, zeg!
'Wij hebben slecht nieuws,' zei Michael.
'We zullen alle driehonderd pagina's van het lijstje van wijzertjes door moeten lezen,' vulde ik aan.
'Oh' zei mama, 'nou ja, als je ze toch allemaal moet doorlezen, begin dan maar bij ΔΩ toiletten.'
'Niks ervan,' zei papa. 'We beginnen bij de A en we gaan door tot de Z. In de goede volgorde. Anders raken we in de war en dan duurt het nog veel langer. Beginnen maar!'
We begonnen. We lazen en lazen en zo kwamen we steeds meer aan de weet over de Tsaar Peter. Zoals dat we zonnepanelen aan boord hadden, maar dat we daar onder water helemaal niets aan hadden (belachelijk, zei papa). En waarom je de staafmixer niet kon gebruiken als het licht in de badkamer aan was (heb ik me al vaak afgevraagd, zei mama). Eén ding vonden we niet: het schermpje waarop je kon zien of je geraakt was.
Totdat...
'Dit ga je niet leuk vinden, pap,' zei ik.
'Wat niet?'
'We hebben het goede schermpje gevonden.'
'Eerlijk gezegd,' zei papa, 'vind ik dat best wel leuk. Ik zeg niet dat onze levens nu gered zijn, maar het is een mooi begin. Waarom zou ik dat niet leuk vinden?'
'Drie keer raden welk schermpje het is,' zeiden wij. Met een schuine blik op mama.
Papa slaakte een diepe, diepe zucht. Hij leek opeens een heel stuk kleiner te worden, alsof hij een ballon was die leegliep. 'Zeg maar niks meer,' mompelde hij. ' ΔΩ toiletten, zeker?'
Wij knikten.
'Kijk kijk,' zei mama tevreden. 'Dat was weer eens buitengewoon leerzaam. Maar pas op – je kunt hier makkelijk het verkéérde van leren. Want jullie vader gebruikte zijn verstand, terwijl ik afging op mijn gevoel. Op mijn intuïtie, zoals dat heet. Is gevoel dus beter dan verstand? Nee. Zeker niet. Normaal gesproken is bereik je veel en veel meer wanneer je je verstand gebruikt. Maar! Een vlijmscherpe intuïtie is beter dan een middelmatig verstand. En dát hebben we hier gezien. Dus onthoud: verstand gaat boven gevoel, behalve als het gevoel afkomstig is van een heel, heel slim iemand en het verstand van een heel, heel, eh... minder slim iemand.
'Zo kan-ie wel weer,' zei papa zachtjes.
'Nu mag jij niet meer papa plagen,' zei Kwetter streng. 'Anders is het zielig. Papa is best wel helemaal niet dom. Jij is wel veel slimmer, maar jij is veel slimmer dan iedereen dus daar kunt papa niks aan doen. Als ik later met Michael getrouwd is, wilt ik ook niet dat hij mij gaat plagen als ik eens wat minder slim is dan hij.'
De stemming in de commandokamer sloeg in één keer om. We keken allemaal naar Michael, een beetje giechelig, om te zien hoe hij zou ontploffen. Hij vindt het heel erg als je zegt dat hij Kwetter leuk vindt, hij gaat dan heel grappig blozen en hij kijkt boos en verlegen tegelijk en hij gaat dingen roepen die nergens op slaan. We waren benieuwd wat voor spektakel hij zou maken als Kwetter zei dat ze met hem ging trouwen.
Maar helaas, hij zat zo ingespannen de handleiding te lezen dat hij niet gehoord had wat ze zei.
Hij keek naar het schermpje ΔΩ toiletten, naar de handleiding, weer naar het schermpje en zei: 'Dit is raar. Dit is héél raar!'


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE

Geen opmerkingen:

Een reactie posten