Goedkope vloerbedekking

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


Met een dromerig glimlachje nam mama een van haar flesjes en gooide een paar paarse druppeltjes op het vloerkleed. Onmiddellijk begon het kleed te roken en te borrelen alsof het in de fik stond. Dikke, stinkende, giftige rook vulde de gang. Je zag geen hand voor ogen meer, en iedereen zette het op een hoesten.
'Naar de lift, schatjes,' kuchte mama.
We wandelden op ons gemak naar de lift, terwijl achter ons een ruzie uitbrak tussen de Moeflon en de bewakers.
'Schiet dan toch, sukkels!'
'Maar we zien niks! Hoe kun je nou schieten als je niks ziet?'
'Je weet toch waar ze net stonden, idioot. Schiet gewoon in die richting. Altijd beter dan niks.'
'Maar op de Bewaakschool zeiden ze dat dat niet mag...'
'Schieten, zei ik!'
Er klonk een schot, en als je goed luisterde hoorde je ook het 'kapinggg' van een kogel die afketst en in een willekeurige richting terugkaatst.
Daarna riep de Moeflon 'Auw!' gevolgd door een reeks vloeken die zó erg waren, dat papa er tranen van in zijn ogen kreeg.
Grinnikend stapten we in de lift. Snel naar beneden, naar buiten en wegwezen hier!
'Nee nee,' zei mama. 'We gaan naar verdieping... 43, schat ik zo.'
'Waarom?' vroeg Kwetter.
Mama legde niks uit, maar drukt op het knopje voor 43. Toen we daar aankwamen, rende ze naar de plankjes aan de muur en zocht daar een flesje uit. Ze grabbelde nog gauw even twee potjes mee en holde terug naar de lift.
'Twee verdiepingen omlaag,' beval ze.
We gingen twee verdiepingen naar beneden, en terwijl de lift op weg was, mixte mama haar nieuw-gevonden flesje met een potje dat ze bij zich had. Het resultaat was een lichtgevend geel drabje dat ze mij in de handen duwde.
'Bewaar jij dit even? Niet mee schudden, hoor, anders zijn ze er geweest!'
Op verdieping 41 haalde ze weer een paar flesjes van de muur. En zo ging dat maar door.
Gedurende de hele rooftocht bleef het inbraakalarm afgaan. Af en toe kwamen we in de gang bewakers tegen, en later zelfs politiemensen, en telkens ontsnapten we met behulp van een paar paarse druppeltjes en het vloerkleed.
'Weet je nog, schat, toen we de woonkamer verbouwden, dat ik geen nylon vloerkleed wilde?' vroeg mama op een gegeven moment.
'Jazeker,' zei papa. 'Ik weet nog dat ik dacht: nylon is natuurlijk weer niet duur genoeg voor mevrouw. Omdat je altijd zo'n hekel hebt aan goedkope dingen, weet je wel? Maar nu ik die rookwolken zie, snap ik dat dat spul gewoon troep is.'
'Goedkope dingen zijn opvallend vaak troep,' zei mijn moeder tevreden. 'Dure dingen ook, trouwens. Maar al te vaak zijn dure dingen gewoon goedkope troep, maar dan van een bekend, populair merk. Daarom moet je je altijd afvragen: is dit ding echt duur, of kost het alleen maar veel geld?'
'Eh... sorry dat ik stoor,' zei ik, 'maar... waarom praten jullie hier over? Hebben we niet iets anders aan ons hoofd? Ontsnappen, bijvoorbeeld. En we gingen ook nog dit hele gebouw opblazen, als ik me niet vergis. Trouwens: er komt ook weer zo'n bende agenten op ons af. Wat geen probleem zou zijn, als je nog van die paarse druppeltjes zou hebben, maar volgens mij zijn die op.'
Mama keek naar haar flesje. Nul paarse druppeltjes.
Daarna keek ze voor zich.
Zeven agenten met getrokken pistool.
'Juist ja,' zei mama. 'Ik zie wat je bedoelt.'


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE