BEGIN / VORIGE / VOLGENDE
'Naar huis,' wilde ik zeggen, en plotseling sprongen er tranen in mijn ogen. Want we hadden geen huis, al bijna een jaar niet meer. Eerst hadden we een paar weken in een vakantiehuisje gewoond, op de vlucht voor meneer Dogger en zijn kornuiten. Daarna een half jaar in een boom in het oerwoud van Boegoe-Boegoe, maar een boom telt niet als een huis, vind ik. Een huis hoort een dak te hebben.
Na Boegoe-Boegoe hadden we een maand lang rondgezworven, totdat papa de Tsaar Peter kon kopen. De Tsaar Peter had wel een dak, natuurlijk, want een onderzeeër zonder bovenkant noem je geen onderzeeër. Dat noem je gewoon een gezonken boot. Maar een dak is niet genoeg: een huist hoort vast te zitten aan de grond, zodat je altijd weet waar het is. Zodat je ernaar terug kunt als je even geen zin meer hebt in buiten spelen.
Of in gebouwen opblazen of zo.
Papa en mama stonden te overleggen of we terug zouden gaan naar de kerk van Willem.
Michael stond verlekkerd te kijken naar de slapende agenten op straat – of liever gezegd naar hun pistolen, die daar voor het grijpen lagen.
Kwetter aaide over mijn hoofd en fluisterde: 'Waarom huilt jij?'
'Ik huil niet,' fluisterde ik terug.
'Nee, nu niet meer, want jij hebt je tranen aan je mouw gedaan, maar daarnet hebde jij tranen, dus toen huilde jij wel. Hebt jij ergens pijn?'
'Vind jij het jammer, dat wij mama's mooie boemen niet kunt ophalen uit de kelder? Dat geeft niks hoor. Kijkt jij maar eens naar al die flesjes en potjes die mama heeft, daar zit nog veel mooiere boemen in.'
'Ik wil gewoon naar huis,' zei ik, en toen ik het hardop zei kreeg ik weer tranen in mijn ogen. 'Ik wil gewoon een plek war ik me veilig kan voelen.'
'Veilig?' fronste Kwetter. 'Veilig weet ik niet. Daar heeft wij geen woord voor, in Boegoe-Boegoe. Wij heeft alleen woorden voor vluchten, dat doet wij als er een Sissipi-slang achter ons aan zit bijvoorbeeld, en voor pret maken, dat doet wij als we niet aan het vluchten is. Daarom is ik ook zo dol op mama. Zij maakt boemen, en boemen is pret, en zij maakt zelfs boemen tijdens het vluchten.'
Grappig genoeg zei mama precies op dat moment tegen papa: 'Het kan me niet schelen waar we heen gaan. We moeten hier in elk geval zo snel mogelijk weg, want die agenten kunnen elk moment wakker worden. Dus ik hou een paar bommen bij de hand.'
'Zullen we ook een paar pistolen meenemen?' vroeg Michael. Hij probeerde een gezicht te trekken alsof pistolen hem eigenlijk helemaal niet interesseerden.
'Niks ervan,' zei mama. 'Pistolen zijn hartstikke gevaarlijk en bovendien is dreigen met een pistool heel onbeleefd. En schieten met een pistool al helemaal. Nee hoor, aan een paar bommen hebben we wel genoeg.'
Inderdaad,' zei papa. 'Maar Michael heeft me wel op een idee gebracht.'
BEGIN / VORIGE / VOLGENDE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten