BEGIN / VORIGE / VOLGENDE
'Nee,' zei mama, 'dat laten we niet gebeuren. Ik zal hoogstpersoonlijk de Boegoenezen beschermen. En de boomkonijntjes en de stoeistaartjes en de hele rest. Zelfs de alligators en de spinnen.'
'En onszelf,' vulde mijn vader aan. 'Vergeet onszelf niet, schat. Wij zijn ook in groot gevaar! Als de houthakkers van Hakmaranman ons hier vinden, dan krijgt meneer Dogger te horen waar we zitten. En zijn vriend Cockel ook.' Hij huiverde. 'Meneer Cockel is een gewetenloze schurk. God help ons als hij ons te pakken krijgt.'
'Dat lijkt me nu ook weer niet nodig,' zei mama koeltjes. 'Laat God maar iemand helpen die het harder nodig heeft; ik ben uitstekend in staat om zelf die schurken een lesje te leren.'
Papa keek een beetje moeilijk, want hij heeft God nogal hoog zitten en hij vindt het niet netjes Hem ergens buiten te houden. Maar mama had haar Donderkat-glimlach aan en dan kun je haar beter niet tegenspreken.
'Mama boem?' vroeg Kwetter.
'Reken maar,' zei ik.
'Joewieie! Boemmm! Mama boemmm!' Juichend sprong ze op en neer. Daarna maakte ze een dubbele flikflak, zwiepte onderlangs de tak en kwam met een driedubbele salto weer op haar plaatsje terug. Ingespannen ging ze naar mijn moeder ziiten turen, vastbesloten om niks te missen van de fijne boem die nu elk moment kon losbarsten.
'Lieve Kwetter,' zei mama gevleid, 'Ik kan geen bommen uit de lucht plukken, dat weet je toch wel? Ik heb spullen nodig, en eigenlijk ook een laboratorium. Met flesjes en buisjes en branders en elektrische apparaten en schuddertjes en roerdertjes en computers en een koffiejuffrouw.' Ze zuchtte diep. 'Het kan trouwens ook zonder koffiejuffrouw. Maar mét gaat het sneller.' Ze zuchtte nog eens. Er zijn geen koffiejuffrouwen in Boegoe-Boegoe. Wegens gebrek aan koffie.
Er zijn trouwens ook geen computers of andere elektrische apparaten, wegens gebrek aan stopcontacten.
En er zijn geen flesjes en buisjes en branders. Wegens gebrek aan álles.
Het toppunt van Boegoenese technologie is de kokosnoot.
Die kun je gebruiken als voedsel (allicht), maar ook als wapen (gooien naar alligators of boomleeuwen, van veilige afstand) en als je 'm uitholt kun je er dingen in bewaren. Besjes bijvoorbeeld, of water.
'Misschien,' zei mijn moeder hoopvol, 'kan ik ergens een paar uitgeholde kokosnoten lenen. Die kan ik dan gebruiken als buisje of flesje. En Michael, heb jij nog lucifers?'
Ik ben namelijke de enige in ons gezin die verstandig genoeg is om zich voor te bereiden op eventuele moeilijkheden. Jarenlang heb ik rondgelopen met een plastic doosje, waarin handige dingetjes zaten zoals lucifers, visdraad en een haakje. Dat doosje heeft ons al ooit het leven gered, en dat zou het nu weer kunnen doen. Als ik niet alle lucifers al lang geleden opgemaakt had. Ik had er een vuurtje mee willen stoken, toen we hier nog maar pas waren. Maar al het hout dat ik vinden kon was nat, dus dat was niks geworden. Gelukkig maar, want zoals papa later opmerkte: als je boven in een boom woont, moet je eigenlijk geen vuur willen maken. Want als het niet lukt ben je teleurgesteld en als het wel lukt staat je huis in de fik.
'Nee,' zei ik dus. 'Ik heb geen lucifers,'
'Pfoe,' blies mijn moeder, 'geen chemische stofjes, geen elektriciteit, geen vuur... Zelfs de Donderkat kan dan geen bom fabriceren, jongens.'
BEGIN / VORIGE / VOLGENDE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten