iedereen wil kozijnen

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


'Meneer Dogger,' zeiden Gaby en ik tegelijk.
'Nee, natuurlijk niet. Dogger woont in Nederland – wat zou hij hier te zoeken hebben?'
'Ons,' zeiden wij.
'Dat zou natuurlijk kunnen,' zei mama.
'Maar hij weet niet dat we hier zijn, dus waarom zou hij juist hier komen zoeken? In elk geval: het is niet meneer Dogger.'
'Meneer Cockel,' zeiden wij met een huivering.
'Die is het ook niet. Het is meneer Hakmaranman.'
'Nooit van gehoord,' zei ik. Gaby keek naar papa. 'Is dat niet één van de schurken die zaken doet met de Doggersbank?'
'Nou en of,' knikte papa. 'Wat knap, dat je dat onthouden hebt – ik heb het maar één enkel keertje genoemd.' Gaby keek helemaal trots. Terwijl ze volgens mij gewoon gegokt had. En het was nog de makkelijkste gok ook: alle schurken die papa weet, kent hij van toen hij nog werkte bij de Doggersbank.
Dus ja.
'Waarom is die man eigenlijk een schurk?' vroeg ik.
'Om geld binnen te harken, natuurlijk!' lachte Gaby.
'Jahaa, neehee, ik bedoel natuurlijk: waarom noemt papa hem een schurk. Wat maakt hem zo schurkachtig? Wat doet hij voor schurkachtige dingen?'
Aha, knikte papa.'Dat zal ik jullie eens duidelijk uitleggen. Meneer Hakmaranman heeft een bosbouwbedrijf. Wat eigenlijk een heel raar wooord is, 'bosbouwbedrijf', want zijn bedrijf bouwt helemaal geen bossen. Het sloopt ze. De houthakkers van meneer Hakmaranman gooien hele bossen tegen de vlakte!'
'Waarom doen ze dat?' vroeg Gaby.
'Om geld binnen te harken, natuurlijk,' mompelde ik.
'Het is ze om het hout te doen,' legde papa uit. 'Dat kunnen ze voor veel geld verkopen. Er worden kozijnen van gemaakt.'
'Kozijnen?'
'Ja, zo'n houten lijstje om een deur of een raam,' legde mama uit.
'Wij weten heus wel wat een kozijn is,' bromde ik.
'Kwetter weet niet!' protesteerde Kwetter.
'Nou ja, Gaby en ik wisten het wel. Maar kijk eens naar beneden?'
Papa en mama keken naar beneden.
'Diep, he?'
'Ja jongen, heel diep.'
'En kijk eens naar deze boom. Dik, he?'
'Ja jongen, heel dik.'
'Dus uit deze hele hoge hele dikke boom kun je honderden en honderden kozijnen maken. Misschien wel duizenden! Dus waarom moeten daar dan hele bossen voor worden omgehakt?'
'Omdat er in Nederland miljoenen en miljoenen huizen staan, jongen,' zei papa. 'En elk huis heeft al snel een deur of acht. Om van de ramen nog maar te zwijgen. Die hebben allemaal kozijnen nodig; kozijnen bij dozijnen!'
Mama streek vermoeid over haar voorhoofd. 'Geen woordgrapjes maken, schat,' zuchtte ze. 'Je weet dat ik daar hoofdpijn van krijg.'
'Sorry, lieverd. In ieder geval: we hebben heel veel kozijnen nodig. En niet alleen kozijnen. Ook deuren. En tuinmeubeltjes. En geinige kastjes om dingetjes in te doen. Heel, heel veel geinige kastjes en tuimeubeltjes. Vandaar dat er hele bossen doorheen worden gejaagd.'
'Wat ik niet snap...' begon Gaby, en ik ging wat gemakkelijker zitten. Als Gaby ook maar de helft ging opnoemen van wat ze allemaal niet snapte, dan zaten we hier nog wel eventjes.


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE