Als ordinaire koebeesten

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


Ik hing tussen de twee grote, sterke houthakkers in die voor de deur op wacht hadden gestaan. Ze hielden me ieder bij een arm.
'Goed werk, jongens,' zei Hakmaranman. 'Gooi 'm maar weer naar binnen.'
'Gooi maar lekker hard!' riep Smek.
Dat deden ze.
Nét naast het superzachte bankstel.
Au.
'En dan nu,' zei Smek, 'mjamburger-tijd!'
'Hoho,' zei Hakmaranman, 'wacht eens even. Als dit inderdaad die terroristenkindjes zijn, dan staat er toch een prijs op hun hoofd? Tienduizend per kind, dacht ik. Samen dus twintig briefjes van duizend. Da's beter verdienen dan mjamburgers, waar of niet?'
'Daar gaat het niet om,' gromde Smek. 'Die smeerlapjes hebben mijn fabriek tot op de grond...'
'Smeerlapjes?' riep ik verontwaardigd. 'Wie doet er hier kinderen door de Mjamburgers? Dát is pas een smerige schurkenstreek!'
'Ja,' kreunde Gaby vanaf de vloer.
'Waar het om gaat,' snauwde Smek, 'is dat ik ze persoonlijk in kleine stukjes wil hakken. Heel, heel kleine stukjes. Dat vind ik namelijk leuk. Want zij hebben mijn spullen kapotgemaakt en eigen schuld is dikke bult. En eerlijk is eerlijk.'
'Eerlijk?' snoof ik. 'Wat is er eerlijk aan als je...'
'Snap ik wel,' zei Hakmaranman op sussende toon tegen Smek. Hij deed gewoon alsof hij me niet hoorde. Alsof ik niet bestond! Hij klopte Smek op zijn schouder en vervolgde: 'Snap ik heus wel. Maar bekijk het eens van mijn kant, wil je? Alles zit tegen, sinds we in dit rotland zijn aangekomen. We hebben een hele dag geknokt met een bende woeste krokodillen en nog geen stuiver winst gemaakt.'
'Al die krokodillehuiden,..' begon Smek.
'Nauwelijks genoeg voor de onkosten.' Hakmaranman maakte een paar vegende bewegingen met zijn hand. Alsof hij letterlijk Smek's argument van tafel veegde. 'En nu duiken er, aan het eind van deze ellendige en onwinstgevende dag, opeens twee kinderen op die hartstikke veel geld op kunnen brengen, zodat ik nét een beetje winst heb, en nou wil jij die dure kinderen weggooien! Ik snap het wel, maar ja, jouw wraakzucht gaat mij wel mooi tienduizend ballen kosten.'
'Okee,' gromde Smek, 'als jij dan echt alleen maar aan geld kunt denken, dan geef ik je toch gewoon geld? Tienduizend, als ik ze in de Majmburger-maak-machine mag gooien.'
'Hè hè, we zijn d'r uit!' grijnsde Hakmaranman. Hij knorde bijna van tevredenheid. 'Was dat nou zo moeilijk? Voor tienduizend mag je met ze doen wat je wilt, wat mij betreft.'
'Hee!' riep ik. 'Worden mijn zusje en ik nou verhandeld als ordinaire koe-beesten? Begrijp ik dat goed?'
Ze reageerden niet eens. Alsof ik echt niet weer was dan een loeiend kalfje.
'Moet ik ze nu meteen naar je machine brengen?' vroeg Hakmaranman.
'Ja, graag,' knikte Smek opgelucht. 'Anders ontsnappen ze vast weer. Die kinderen zijn duivels, let op mijn woorden.'
'Nou,' lachte Hakmaranman, 'deze keer zijn ze in mijn handen gevallen. En daaruit zullen ze niet ontsnappen!'
Op dat moment klonk er een vreselijk lawaai bij de deur van de container.


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE