Die beslissing respecteren wij

BEGIN / VORIGE / VOLGENDE


Het kwam er niet in één keer uit, natuurlijk. Het ging met kleine beetjes, met horten en stoten, met gezucht en gestaar in de verte, en van onze kant met veel geduw en gepeuter.
Of nou ja, “onze” kant... het was vooral Gaby die het naadje van de kous wilde weten.
'Ach jongens,' zei mijn vader bijvoorbeeld, 'ik weet niet of ik jullie ermee moet lastig vallen..'
'Die beslissing respecteren wij!' riep ik haastig. 'Het is wel jammer dat we je niet kunnen, eh, steunen en, eh, helpen en zo, maar ja – als het voor jou niet goed voelt om ons ermee lastig te...'
'Doe niet zo raar, papa!' kirde Gaby. 'We hebben je gezien dat je verdrietig bent - denk je dat we ons daar geen zorgen over maken? Daar gaan we van piekeren, hoor! Wie weet wat we ons allemaal in het hoofd halen. Nee, het is echt maar beter als je het gewoon vertelt.'
Gaby won.
'Het komt gewoon een beetje door die Alexander,' legde papa uit.
Alexander? Wie was dat nou weer?
Bleek de knieeënman te wezen.
'We zaten gisteravond wat te praten,' vertelde papa. 'Die man, je moeder en ik. Over van alles en nog wat. Plotseling – ik weet zelf ook niet hoe het kwam – ging het gesprek over dinosaurussen.'
'Oh-oh,' deden Gaby en ik. Papa heeft nogal een hekel aan dinosaurussen.
Hij houdt heel erg van de Bijbel namelijk.
Nou houd ik ook wel eens van boeken, vooral van boeken met schieten erin, of zwaardgevechten, en soms ook wel van die interessante-weetjes-boeken, maar bij papa en zijn Bijbel is dat toch anders.
Hij gelooft dat alles wat er in de Bijbel staat helemaal honderd procent echt waar is. Echt gebeurd en zo.
Ja, dat kan natuurlijk niet. Want de dinosaurussen zijn wel echt gebeurd, en ze staan er niet in.
Dus ja.
Dat geeft nog wel eens gedoe, bij ons thuis. Best wel grote ruzies, eigenlijk. Meestal praten papa en mama er gewoon niet over, en dan gaat het allemaal prima. En als ik een interessante-weetjes-boek over dino's wilde lezen – ik was toen dus acht he, nu lees ik dat niet meer want ik ben al twaalf en dan ben je een beetje te oud voor dino's, maar áls ik zo'n boek wilde lezen dan deed ik dat gewoon op mijn kamer. Of als papa niet thuis was. Had niemand last van. Behalve als ik zo'n boek liet slingeren waar mijn vader het kon zien. Dan konden mijn ouders wel eens een hele avond ruzie maken, en wel zo hard dat ik het op mijn slaapkamer kon horen.
In de dagen daarna las mijn vader vaak voor uit de Bijbel, om ons te overtuigen wat een mooi boek dat wel niet was. En er staan ook echt wel spannende gevechten in, vooral in het eerste deel. Dat tweede deel, met Jezus en zo, daar vond ik niet zo gek veel aan. Die hele Jezus heeft volgens mij niet één keer iemand de kop ingeslagen.
Gaby vindt dat nou juist het mooie d'r aan, die vindt al die bloederige gevechten heel akelig. Maar ja, Gaby is een meisje, dus daar is weinig van te snappen.


BEGIN / VORIGE / VOLGENDE